“Kimdir senin İsmail’in? Kendin bileceksin. Sevdiklerin olabilir, işin, rütben, mevkiin vs. olabilir. Eğer Allah’a yakın olmak istiyorsan, kendi İsmail’ini bulacak, onun yerine kurban keseceksin. Yoksa yalnızca adet olsun diye koyun kurban etmek kasaplıktır.”
-Ali Şeriati
İnsan merkezli sistemin en çok hayvan katlettiği günlere geldik. Bu sistem öyle bir kurulmuş ki, insanlar dünyanın her yanında farklı zamanlarda farklı hayvanları gözlerini kırpmadan öldürürken aynı gün kurdukları sofrada merhametten söz edebiliyorlar. O merhamet ki sadece sözde, zira öldürülen her hayvan bir anne, bir çocuk, bir bebek, bir birey.
Kurban edilen hayvanın kredi kartıyla yani haram olan faizle alındığı, haccın turizm pazarında üst sıralarda yer aldığı, insanlar bebeklerine mama alamazken iftar sofralarının doyumsuz mönülerle donatıldığı, camilerde imamların doktorları hedef göstererek katliamları teşvik ettiği bu sistemde, tabii ki bu tür hiçbir eylem kabul edilemez.
Hiçbir hayvanın öldürülmediği bir dünya mümkün değil; zira insanın bencilliğini ve açgözlülüğünü doyurmak mümkün değil. İnsanlar keyiflerine göre hareket edebilmek için işlerine gelmeyen hiçbir şeyi sorgulamazlar; çünkü karşılarına çıkacak cevap hoşlarına gitmez ise, değişmekten, değişimden korkarlar. Ancak inanmak yerine düşünen, soran, sorgulayan, merak eden insanın cesareti vardır bir şeyleri değiştirmeye. Din de –gerek ilk ortaya çıkışı gerekse işleyiş mekanizması olarak- sorgulamayı ortadan kaldırarak salt ikna, emir ve gerçekliği asla bilinmeyen vaatlerle işleyen bir sistem. O kadar iyi kurulmuş ki bu sistem, dünyanın neresine giderseniz gidin, adı değişse de sistemin sorgusuz sualsiz işlediğini görüyorsunuz.
Din bir sistemdir, yönetim biçimidir. Mesele varken dağıtmak değil, yokken paylaşmaktır. Öldürmeden, can almadan, kan dökmeden paylaşmaktır.
“'Kurban kesmek' diye bir farz yok. Her yıl olduğu gibi herkese kansız, kurbansız bayramlar diliyorum. Şiddetin her türlüsünü bitirin, hayvan kanı akıtmayın, hele Allah için sakın bunu yapmayın. Parasını ihtiyaç sahiplerine infak edin (verin, dağıtın).”
-R. İhsan Eliaçık